Het haantje
Op de zondag vóór Pasen (Palmzondag) mogen kinderen een palmhöltje versieren en bovenop voorzien van een broodhaantje.
Dit haantje zou verwijzen naar het verraad van Petrus. Hij ontkende tot driemaal toe tot de volgelingen van Christus te behoren waarna, (zoals voorspeld) een haan begon te kraaien.
Volgens anderen moet de verklaring voor het haantje gezocht worden in de oud-Germaanse mythologie. In die mythologie speelt de Ygdrasyl (de “Levensboom”) een belangrijke rol.
Deze boom( die we bij oudere huizen in gietijzer nog aantreffen boven de voordeur)
wordt bevolkt door allerlei wezens. Eén daarvan is een haantje : Gullikambi of Goudkam.
Hij woont boven in de Levensboom en overziet van daar af alles. Dit haantje vinden we in onze tijd nog terug als haantje op de kerktoren en…jawel ook als haantje op een palmstokje.
Theo Spronk
De Pelikaan
SYMBOOL VAN CHRISTUS’S LIJDEN EN OPSTANDING
Tijdens het opruimen van oudere fotobestanden kwam ik een foto tegen van een kazuivel, dat een paar jaar geleden deel uitmaakte van een processie-expositie in het textielpaviljoen van Openluchtmuseum de Locht, Op de rugzijde van het kazuivel is een rijk versierde vogel geborduurd. (zie foto). Het gaat daarbij om een pelikaan met daaronder een viertal jonge pelikaantjes.
Het bijbehorende verhaal luidt als volgt: Moeder-pelikaan heeft zich kwaad gemaakt op de jonge pelikaantjes die maar niet willen luisteren. Om ze tot de orde te roepen geeft ze die vlegels een flinke mep met haar vleugels. Daarbij worden die jonge pelikaantjes per ongeluk gedood, tot groot verdriet van de moeder, die zich daarop drie dagen lang tot bloedens toe in de borst pikt. Het bloed drupt op de jongen, die daardoor weer tot leven komen.
Daarmee is de pelikaan een symbool geworden voor het lijden van Christus en de opstanding na 3 dagen. Zoals het bloed van de moederpelikaan nieuw leven brengt voor haar jongen, zo brengt het bloed van Christus nieuw leven voor de mensen.
Theo Spronk
